Αστραπιαίες πανίσχυρες εκπομπές ραδιοκυμάτων έξω από τον γαλαξία μας είναι το νέο κοσμικό μυστήριο το οποίο καλούνται να εξηγήσουν οι επιστήμονες.Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων εντόπισε τέσσερις αστραπιαίας ταχύτητας μυστηριώδεις εκπομπές υψηλής ενέργειας ραδιοκυμάτων, που προέρχονται έξω από τον γαλαξία μας και φαίνεται να προκλήθηκαν σε απόσταση δισεκατομμυρίων ετών φωτός, όταν το σύμπαν είχε ηλικία έξι έως δέκα δισεκατομμυρίων ετών.
Πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στο πεδίο της ραδιο-αστρονομίας κατά τις τελευταίες δεκαετίες.
Οι επιστήμονες αναρωτιούνται για την πηγή αυτών των αινιγματικών ραδιοεκπομπών, οι οποίες, σύμφωνα με της εκτιμήσεις, προέρχονται από κάποιο κατακλυσμικό γεγονός, όπως τη σύγκρουση και συγχώνευση δύο μαγνητικών άστρων νετρονίων (των λεγόμενων «μάγναστρων»).
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το φαινόμενο προδίδει ένα από τα πιο ακραία καταστροφικά συμβάντα στην αστροφυσική, καθώς πιστεύεται ότι η πηγή των ραδιοεκπομπών εμπλέκει πολύ μεγάλες ποσότητες μάζας ή ενέργειας. Η πρώτη παρόμοια «έκρηξη» γρήγορων ραδιοκυμάτων (Fast Radio Burst ή FRB) άγνωστης προέλευσης παρατηρήθηκε το 2007 και ίσως μια δεύτερη το 2012, αλλά οι επιστήμονες δεν ήταν έως σήμερα σίγουροι αν όντως είχαν πέσει πάνω σε ένα αστροφυσικό φαινόμενο. Όμως, αυτή τη φορά, ο εντοπισμός τεσσάρων ίδιων «εκρήξεων» απομακρύνει κάθε αμφιβολία ότι πρόκειται πράγματι για ένα νέο κοσμικό μυστήριο.
Οι αστρονόμοι δεν αποκλείουν πλέον ότι τέτοιες πηγές ραδιοκυμάτων είναι πολύ συχνές και πιθανώς να συμβαίνουν σε κάθε γαλαξία μία φορά κάθε 1.000 χρόνια. «Ίσως συμβαίνουν κάθε δέκα δευτερόλεπτα κάπου στον ουρανό, διαρκώντας το ένα δέκατο του χρόνου που χρειάζεται για να ανοιγοκλείσει κανείς τα μάτια του. Όμως, με τα υπάρχοντα τηλεσκόπια, θα πρέπει να είμαστε πολύ τυχεροί για να κοιτάξουμε στο σωστό σημείο του ουρανού τη σωστή στιγμή», δήλωσε ο Μάικλ Κράμερ, διευθυντής του Ινστιτούτου Ραδιοαστρονομίας Μαξ Πλανκ της Βόννης.
Τα μάγναστρα θεωρούνται μία πιθανή πηγή αυτών των ραδιο-εκπομπών, πιθανώς όταν αποχωρίζονται από το πανίσχυρο μαγνητικό πεδίο τους και καταρρέουν βαρυτικά, μετατρεπόμενα σε μαύρη τρύπα, οπότε είναι σε θέση να απελευθερώσουν περισσότερη ενέργεια μέσα σε ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου από ό,τι ο Ήλιος μας σε ένα εκατομμύριο χρόνια.
