Ένα από τα πιο εντυπωσιακά κομμάτια της UFOλογίας είναι οι αναφορές τύπου Δ (απαγωγές), και η υπόθεση Hill συγκαταλέγετε στις 3-4 κορυφαίες αναφορές παγκοσμίως.
Ημερομηνία: 19 Σεπτεμβρίου 1961
Ώρα: 3:00 π.μ.
Τόπος: Lancaster, New Hampshire, U.S.A
Μάρτυρες: Barney, Betty Hill
Ήταν νύχτα 19 Σεπτεμβρίου 1961. Η Betty και ο Barney Hill είχαν απολαύσει τις διακοπές τους στον Καναδά. Προειδοποίησης για έναν τυφώνα που κινούνταν κατά μήκος της ανατολικής ακτής τους είχαν ωθήσει να οδηγήσουν όλη τη νύχτα για να φτάσουν στο σπίτι τους στο Portsmouth του New Hampshire. Τότε ήταν που βρέθηκαν να κατευθύνονται νότια στον αυτοκινητόδρομο 3, που περνά μέσα από τα λευκά Όρη. Η Betty πρώτη πρόσεξε το δυνατό φως μπροστά τους. Ο Barney είπε πως ήταν μάλλον ένα αεροσκάφος ή ένας δορυφόρος που είχε βρεθεί εκτός πορείας. Καθώς το φως πλησίαζε, η Betty πείστηκε πως τους ακολουθούσε. Ακριβώς έξω από την πόλη του Lancaster, σε ένα κομμάτι του δρόμου γνωστό ως «Ινδιάνικο Κεφάλι», ο Barney μείωσε ταχύτητα. Σταμάτησε αρκετές φορές και η γυναίκα του μπόρεσε να παρατηρήση το παράξενο αντικείμενο με τα κιάλια της. Πίστευαν ότι ήταν κάποιο αεροπλάνο μέχρι την στιγμή που εκείνο άλλαξε πορεία και άρχισε να χαμηλώνει προς το μέρος τους. Φτάνοντας 4-5 χιλιόμετρα έξω από το Νόρθ Γουντστόκ το ΑΤΙΑ διέγραψε κύκλο γύρο από το αυτοκίνητο τους και μετά άρχισε να αιωρείται στο δεξιό μέρος του δρόμου σε ύψος οχταόροφου ή δεκαόροφου κτιρίου όπως υπολόγισε ο Barney. Ο Barney πήρε τα κιάλια από την γυναίκα του και βγήκε στον έρημο αυτοκινητόδρομο για να κοιτάξει καλύτερα. Το κυκλικό ΑΤΙΑ μετακινήθηκε αθόρυβα προς τα αριστερά και πλησίασε το σταματημένο αυτοκίνητο. Τότε ο Barney έπαθε σοκ. Μέσα από τα κιάλια του διέκρινε μια σειρά από φινιστρίνια στα πλευρά του σκάφους και πίσω τους είδε το φωτισμένο εσωτερικό του ΑΤΙΑ όπου υπήρχαν 8-10 ανθρωπόμορφες σιλουέτες. Του φάνηκε ότι φορούσαν κάποιο είδος μαύρης γυαλιστερής φόρμας και μυτερά σκουφιά. Οι κινήσεις τους θύμιζαν Γερμανούς στρατιώτες που εκτελούσαν ασκήσεις ακριβείας. Οι Hill ισχυρίστηκαν ότι στη συνέχεια το σκάφος ήρθε τόσο κοντά τους που κάλυψε το οπτικό πεδίο των κιαλιών.
Ο Barney όρμισε μέσα στο αυτοκίνητο σε κατάσταση υστερίας όπως θυμάται η γυναίκα του και έφυγε με ταχύτητα από το σημείο εκείνο. Καθώς οδηγούσαν από το αμάξωμα του αυτοκινήτου άρχισαν να ακούγονται ανεξήγητη διακεκομμένοι ήχοι που το έκαναν να τραντάζετε ολόκληρο. Τελικά το ζεύγος έφτασε στο σπίτι του χωρίς άλλα απρόοπτα. Όταν το πρωί βρέθηκαν σπίτι τους παρατήρησαν ξεθώριασμα του χρώματος σε κάποια σημεία του αυτοκινήτου. Επίσης ύστερα από προτροπή της αδελφής της Betty και με τη χρήση πυξίδας διαπίστωσαν τον έντονο μαγνητισμό όλου του οχήματος. Ο Barney είδε ότι τα παπούτσια και το παντελόνι του ήταν γδαρμένα και σχισμένα, σαν να σύρθηκε στο έδαφος, ενώ ένοιωθε έντονο πόνο στην πλάτη. Η Betty άρχισε να ονειρεύεται κάθε βράδυ το τρομαχτικό ΑΤΙΑ. Ο άντρας της υπέφερε από φοβίες, αϋπνίες και επιδείνωση του έλκους του δωδεκαδάκτυλου που είχε. Ξαναφέρνοντας στην σκέψη του το περιστατικό ο Barney παραξενεύτηκε όταν αντιλήφθηκε ότι δεν μπορούσε να θυμηθεί τι έγινε στις δυο και περισσότερες ώρες που μεσολάβησαν από την στιγμή που πρωτοείδαν το ΑΤΙΑ μέχρι τη στιγμή που έφθασαν σπίτι τους.
Η Betty είπε ότι ρώτησε αυτόν που έμοιαζε με αρχηγός από πού είχε έρθει το σκάφος του κι εκείνος της έδειξε ένα σημείο πάνω σε ένα τρισδιάστατο αστρικό χάρτη. Έμοιαζε με ένα ενυδρείο γεμάτο φώτα που ήταν οι αστέρες και είχε διαστάσεις 2x2x2 πόδια. Γραμμές ένωναν τους αστέρες που δήλωναν τις πορείες. Υπήρχαν δυο κύκλοι που πρέπει να ήταν οι αστέρες – βάσεις, οι οποίοι συνέδεαν εκείνες τις γραμμές.
Ύστερα την συνόδεψαν στην επικλινή επιφάνεια και την οδήγησαν στο αυτοκίνητο της.
Η ψυχιατρική εξέταση της Betty και του Barney Hill κράτησε 6 μήνες. Ο Barney έγινε γρήγορα καλά πέθανε όμως από φυσικά αίτια σε ηλικία 46 ετών. Πολλά χρόνια αργότερα η Betty υποστήριξε ότι έβλεπε πάλι ΑΤΙΑ. Ποτέ όμως δεν ισχυρίστηκε ότι έπεσε πάλι θύμα απαγωγής. Δυο συγκεκριμένα στοιχεία στην αφήγηση των Hill την έκαναν να θεωρηθεί αρκετά αξιόπιστη στα μάτια πολλών ερευνητών.
Το σχέδιο της Betty Hill (φωτό 1)
Τα συστήματα Zeta Reticuli 1-2. Η ομοιότητα με το
σχέδιο της Betty ειναι εμφανή (φωτό 2)
Το πρώτο ήταν ο ουράνιος χάρτης που ζωγράφισε η Betty σε μια από τις επισκέψεις της στο γραφείο του γιατρού Simon. Το σχέδιο βασιζόταν είπε στο χάρτη που της είχε δείξει ο αρχηγός των εξωγήινων. Στα τέλη της δεκαετίας του 60 μια δημοδιδασκάλα και ερασιτέχνης αστρονόμος που λεγόταν Marjorie Fish διάβασε την ιστορία των Hill κι αποφάσισε να διαπιστώσει αν ο χάρτης ταίριαζε σε κάποιο γειτονικό μας σύστημα. Φτιάχνοντας σε σμίκρυνση το χάρτη όλων τον άστρων που
βρίσκονται σε ακτίνα 33 ετών φωτός από την γη
βασισμένο στον κατάλογο Γειτονικών Άστρων του 1969, παρατήρησε ότι ταίριαζε – αν και όχι ακριβώς – στο αστρικό σύστημα Zeta Reticuli 1 και Zeta Reticuli 2. Αρκετοί αστρονόμοι επιβεβαίωσαν την ακρίβεια του σχεδίου της Fish. Κατά αρκετά παράξενο τρόπο πολλά από αυτά τα άστρα ήταν άγνωστα μέχρι την έκδοση του καταλόγου στα 1969 – με άλλα λόγια 8 χρόνια μετά την εμπειρία των Hill.
Το ερώτημα είναι εύλογο:
Πως η Betty μια κοινωνική λειτουργός που δεν ήξερε τίποτα από αστρονομία πληροφορήθηκε για το που βρίσκονταν οι αστέρες, το 1961, όταν κανείς δεν το γνώριζε εκείνη την εποχή;
Το δεύτερο σημαντικό χαρακτηριστικό της ιστορίας των Hill, είναι ότι η έστω και απίθανη απαγωγή τους άρχισε με τα χρόνια να επαναλαμβάνετε από όλο και περισσότερους ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο, οι πιο πολλοί από τους οποίους θυμόνταν τις λεπτομέρειες των εμπειριών τους μόνο μετά από ύπνωση.
Ο David Baker ζωγράφος της αστυνομίας ο οποίος ήταν παρών στον υπνωτισμό, σχεδίασε τα πρόσωπα των εξωγήινων με βάση την περιγραφή του Barney.
Σημεία προσοχής:
Οι Hill ήταν παντρεμένοι και είχαν παιδιά, αλλά μετά την επαφή η Betty ήταν στείρα.
Κανένας δεν είχε ιστορικό ψυχολογικών προβλημάτων.
Αποπροσανατολισμένοι και τρομαγμένοι οι Hill αντιλήφθησαν που βρίσκονταν όταν είδαν μια πινακίδα 17 μίλια από την πόλη Κόνκορντ (κοντά στην Βοστόνη). Είχαν κάνει 2 ώρες περισσότερο από όσο περίμεναν για να περάσουν μέσα από τα Λευκά Όρη.
Μια εβδομάδα αργότερα η Betty άρχισε να έχει εφιάλτες ότι την απήγαγαν εξωγήινοι. Κατέγραψε τα όνειρα της και μίλησε για αυτά στον Barney.
Δυο χρόνια μετά το περιστατικό το ζευγάρι αποφάσισε να υπνωτιστεί. Έγινε ύπνωση χωριστά για μια περίοδο 6 μηνών. Είπαν και οι δυο την ίδια ιστορία.
Ο Δρ. Simon παραδέχτηκε ότι οι Hill ήταν πεισμένοι ότι η ιστορία τους ήταν πραγματική και η μαρτυρία τους ήταν δυνατή και συνταρακτική.
Η Betty περιέγραψε ένα τεστ εγκυμοσύνης βασιζόμενο στην εισχώρηση μιας βελόνας στον αφαλό της (αμνιοκέντηση), όταν αυτή η μέθοδος χρησιμοποιήθηκε από τους γιατρούς 10 περίπου χρόνια αργότερα.
Υπάρχουν κάποια στοιχεία που ενισχύουν την μαρτυρία τους όπως ένα σήμα στην οθόνη του ραντάρ εκείνη την νύχτα. Συγκεκριμένα η αεροπορική βάση Pease, τις οποίας το ραντάρ καλύπτει την περιοχή του «Ινδιάνικου Κεφαλιού», ανέφερε πως εντόπισε ένα άγνωστο αντικείμενο της πρώτες πρωινές ώρες της 19ης Σεπτεμβρίου 1961.
Καθώς αυξάνονταν οι ανησυχίες τους οι Hill αποφάσισαν να ζητήσουν τη βοήθεια της επιστήμης. Ένας τοπικός γιατρός τους συνέστησε να συμβουλευτούν έναν πασίγνωστο ψυχίατρο της Βοστόνης το Δρ. Benjamin Simon, για να δουν αν θα μπορούσαν με τον υπνωτισμό να λύσουν το μυστήριο της νύχτας της 19ης Σεπτεμβρίου. Η ψυχιατρική θεραπεία άρχισε το Δεκέμβριο του 1963. Στη διάρκεια της βαθιάς τους ύπνωσης οι Hill αφηγήθηκαν μια ιστορία πολύ πιο παράξενη από αυτή που έλεγαν μέχρι τότε. Ο δόκτωρ Simon είχε βάλει σε λειτουργία το μαγνητόφωνο καθώς ο Barney έκανε την περιγραφή της απαγωγής του από τους εξωγήινους. Θυμήθηκε ότι τον είχαν οδηγήσει στο σκάφος τους από μια επικλινή επιφάνεια και στη συνέχεια μπήκαν σε μια αίθουσα εξετάσεων. «ένιωθα ότι με εξέταζαν με τα χέρια τους. Κοίταξαν την πλάτη μου και αισθανόμουν ότι άγγιζαν την επιδερμίδα μου σαν να μετρούσαν την σπονδυλική μου στήλη. Ύστερα με γύρισαν ανάποδα και συνέχισαν την εξέταση τους. Άνοιξαν το στόμα μου κι ένιωσα δυο
δάχτυλα να τραβούν πίσω τα χείλη μου. Σε λίγο άκουσα και άλλους να μπαίνουν στην αίθουσα και να συνωστίζονται στο αριστερό μέρος του τραπεζιού όπου ήμουν ξαπλωμένος. Κάτι με γρατζούνισε ελαφρά στο αριστερό μπράτσο και μετά όλοι αυτοί έφυγαν. Τελικά μου ξαναφόρεσαν τα παπούτσια μου και κατέβηκα από το τραπέζι. Αισθανόμουν καλύτερα γιατί ήξερα ότι είχαν τελειώσει όλα. Προχώρησα πάνω στο επικλινές επίπεδο άνοιξα τα μάτια μου και συνέχισα να βαδίζω. Είδα το αυτοκίνητο μου και την Betty που βρήκε έξω για να μου ανοίξει την πόρτα». Η Betty είπε μια παρόμοια ιστορία. Της φάνηκε μάλιστα ότι οι εξωγήινοι της έπαιρναν υλικό για μεταγενέστερες αναλύσεις: « μπήκα σε εκείνο το δωμάτιο και είδα μερικούς από αυτούς να μπαίνουν μαζί με ένα άντρα που μιλούσε αγγλικά. Στάθηκαν για λίγο … δεν ήξερα ποιοι είναι. Υποθέτω ότι ανήκαν στο πλήρωμα… και μετά είδα έναν ακόμα άντρα. Νομίζω ότι ήταν γιατρός. Έφεραν κοντά μου μια μηχανή που έμοιαζε με μικροσκόπιο μόνο που είχε τεράστιους φακούς. Είχα την εντύπωση ότι φωτογράφιζαν το δέρμα μου. Ύστερα πήραν κάτι που έμοιαζε με χαρτοκόπτη αλλά δεν ήταν και έξυσαν το χέρι μου. Είχαν επίσης ένα κομμάτι από σελοφάν ή πλαστικό η κάτι τέτοιο κι έβαλαν εκεί αυτό που έξυσαν από το χέρι μου».
πηγή
